طلب نفسیطلب یک شیء دارای مصلحت در نفس آن را طلب نفسی گویند. ۱ - تعریف طلب نفسیطلب نفسی، مقابل طلب غیری بوده، و عبارت است از طلبی که در آن، شی ء خارجی بنفسه مطلوب می‌باشد و غرض از تعلق طلب به آن، دست یافتن به غیر آن نیست؛ یعنی مصلحت در نفس مطلوب خارجی بوده و تحقق آن در خارج مطلوب اصلی مولا است، مانند «صلّ» که مطلوب اصلی، نفس نماز است. ۲ - پانویس
۳ - منبعفرهنگنامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، برگرفته از مقاله «طلب نفسی». رده‌های این صفحه : طلب
|